به نام خداوند قلم: بعد از دقایق طولانی انتظار در ایستگاه اتوبوس به قصد رفتن به مدرسه من وتعداد ی دیگر از مسافران با هر زحمتی که بود وارد اتوبوس شدیم. راستش اتوبوس انقدر شلوغ بود که مجال نفس کشیدن هم نبود. هوف...................... دیگر حوصله ام از این مسافت طولانی سر رفته بود که پسر بچه

به نام آفریننده عشق: نظر فراموش نشه. یه دختر؟...یه دختر؟.....اسمش؟....هه حتی خودشو هم یادم نمی یاد"چه برسه به اسمش. پیری هست وحافظه داغون من. هر چی تو ذهنم کنکاش می کنم به جایی نمی رسم. آهان اسمش مریم بود "مریم زمانی اهل جنوب سرزمین عشق. دختر خوب محلمون. ازخانمی کم نداشت »باوقار ومتانت و

به نام الله مرگ ارزو هایم را به چشمانم دیدم. حال خودم را دیگر نمی فهمم،در اولین دود احساسم رفت؛ شدم یک مجسمه بی روح. در دومین دود خانواده ام و اموالم؛. زهرا کوچولو دیگر به من نمی گوید بابا؛ می گوید شرمش می شود از من. در سومین دود خود را در دادگاه دیدم، زنم طلاق گرفت از من در دادگاه قضایی

به نام تک ستاره قلبم : نظر فراموش نشه.مرسی نمی دونم دقیقا از کجا شروع کنم.خوابیده بودم یا شاید هم نشسته بودم. ناگهان زمین لرزیدهمه وسایل خانه تکان خوردندو نهایتا شکستند،همه چیز گنگ شد همه جا تیرو تار شد مثل دامن شب؛ باید برم ولی نه پایی برای رفتن است و نه توانی برای حرکت. فقط توانستم بگم خددددددددددااااااااااااااا

به نام خدا" نظر فراموش نشه. قصه ها برایمان حرف می زنند،گاهی گریان و گاهی خندانندقصه امروز قصه درد است آری. عاشقش شدم ؛عاشقم شد دل دادم،مهر دادم،محبت هایم را خریدار بود؛هر روز گل بوسه ای نرم بر دستانم می کاشت،زیبا بود اخم هایش،لبخند هایش،شاید جذاب ترین نبود،اما برای من همه دنیا بودو دیگر هیچ

یادم می اید چند سال پیش در روستای کوچک ما پیرزنی به نام خانم گل، زندگی می کرد که هر روز صبح خروس خوان از خانه اش بیرون می امدو جلوی خانه اش را اب و جارو می کرد. تنها بود،خیلی تنها هر وقت بهش می گفتم بی بی بیام ازتنهایی بیرونت بیارم می گفت همین که خدارو دارم واسم بسه. گویا بچه ای نداشت تا این اخر عمری بشه عصای دستش

به نام خدا: لطفا نظر فراموش نشه چون برام خیلی ارزشمنده. گاهی حال ما ادم هارا حتی خودمان هم نمی فهمیم. عشق واژه ی غریبیست"اما هر واژه اش گویی هزاران حرف را به دوش می کشد. ناگهان خود را میبینی که در میان صد ها هزار نفر،دلت را به دست اویی می دهی،که روزی دنیایت نبود اما امروز او همه دنیایت است

انگار دوباره صبح شده است.باز هم روز از نو وروزی از نوع. اتاق را سکوت سردی فرا گرفته است.از جای برمی خیزم وپنجره را می گشایم. صدای گنجشک ها سکوت اتاق را در هم می شکند .به گل های شمدانی لب پنجره نگاهی می اندازم و پر می کنم ریه هایم را از عطر بهاری این هوای دلپذیر. انگار صدای تلفن از طبقه ی پایین می اید

به نام خدا: عشق را چشیدم با شاخه گلی که در نبود شبنم بیداد ها می کرد. سلام من تکه کاغذی ام که از نظر خویش بی ارزشم"به من می گویند اسکناس پنج هزار تومانی. روزی از روز ها در دست دخترکی قرار گرفتم"او مرا مدام از کیف خود بیرون می اوردو برای هدف های خاصی تصمیم می گرفت تا مرا خرج کند. اما انگار وسط کار پشیمان می شد