شنبه اولین روز آذر ماه با شتاب رسید . آفتاب کم رنگ پاییزی ابرهای صبور را که با تانی راه می رفتندبا شانه های طلایی اش صاف کرده و برای خود نم نم راه باز میکرد که پاهای لاغر زن جوان ، تن زار و نحیفش را به بالای پشت بام ساختمان پنج طبقه ای رساند . زن تازه از شمردن هفتادمین پله فارغ مانند

جمعیت نسبتا طویلی جلوی خودپرداز محله داخل صف ایستاده بودند. زن رفت و در ته صف جا گرفت . کارت ها به سرعت درون دستگاه فرو می رفتند و دستانی که بی وقفه کار می کردند تا یارانه ی دیشب واریز شده را بگیرند. چشمان زن با نگرانی مردم را می پایید، اضطراب را میشد به وضوح در چهره اش مشاهده کرد

صبح که از خواب بیدار شدم ، هنوز سرم درد می کرد. پرده قهوه ای سوخته رنگ پنجره را محکم کشیدم تا از سوزش بی امان نور خورشید در امان باشم. چشم هایم را باز کرده و پیرامونم را نگاه کردم . اتاق خواب شلوغ را از نظر گذرانده و بعد نگاهم را به داخل هال پذیرایی سراندم . استکان و لیوان ها ی کثیف روی اپن آشپزخانه ، ملتمسانه نگاهم می کردند

سپیده که دمید ، بیدار شدم . چشم هایم را باز نکرده و در مقابل فشار پلک هایم مقاومت کردم . دوست داشتم مثل همیشه یدالله بیدارم کنه ، همینطور هم شد ، چند لحظه بعد ، یدالله اومد و لحاف را از رویم به کنار کشیده و با صدایی که خشونت و مهربونی قاطی هم بود، گفت : طیبه ؛ طیبه بلند شو عزیز داداشی ؛ تا من برم نون بخرم تو هم سفره بندازیا

عینک مطالعه را بر چشمش گذاشته ناخن هایش را گرفت و به دقت سوهان کشیده به طرف یخچال رفت . بطری را برداشته آب انار آن را یکنفس سرکشیده در یخچال بست و ماهی های دکوری ریز صورتی رنگ روی در یخچال را مرتب کرد و در همان حال آرزو کرد : کاش یک ماهی بودم ..... به اتاق خواب برگشت نگاهی به سرهنگ انداخت که در رختخواب درازکشیده بود

کامران کفش های کتانی اش را از پا در آورده سرپایی اش را پوشیده مشغول مرتب کردن میز کار شد. استکان چایی نیم خورده دیشب را از میز برداشته زیر شیر آب گرفت ؛ آب با سرو صدا و فشار از لوله خارج شد و استکان را داخل ظرفشویی پرتاب کرد. خانم سرهنگ که پشت به پیشخوان بود برگشته و نیم نگاهی انداخت

کریم آقا که قصد داریم از این به بعد او را سرهنگ صدا بزنیم ؛ بعد از خوردن صبحانه از همسرش تشکر کرد و به اطاقش رفت . راهرو طویلی با پهنای یک متر اتاقش را به هال پذیرایی مربوط می کرد. خانم سرهنگ به عادت مالوف به طرف میزی که وسائل صوتی را در بر گرفته رفت تا آهنگ ملایمی گذاشته ؛ ضمن گوش دادن کارهای منزل هم انجام دهد

طلوع از خواب بیدار شد.صدای زنگ گوشی همراه را خاموش کرده برای دقایقی سر خود را زیر لحاف برد . نفس عمیقی کشید و الله اکبر گفت . به قدری بلند گفت که مامان اعظم را چادر نماز بر سر بالای سرش کشاند. مامان اعظم گفت : طلوع ؛ طلوع جان چی شد ؟ الله اکبر برای چی بود دیگه گفتی ؟ خنده مهرانه ای

صدای کوبش دو بال خروس در میان مزرعه پیچید و به دنبال آن بانکی که طنین انداز شد . گلناز روسری سپید بر شانه اش انداخته و به طرف شالیزار شروع به دویدن کرد . ماما ن گلی و بابا مراد با چشمانی اشک بار رفتن او را دنبال کردند . خروس حنایی مسیر نگاه آنها تعقیب کرده و بانکی دیگر سر داد . گلناز

ظهر رسید و خورشید نور بی رمق خود را در دوردست ترین نقطه افق پهن کرد . بارش بی امان برف که از نیمه شب آغاز شده قطع شده . موذن پیر در پشت بلندگوی مسجد قرار گرفته صدای الله اکبر در روستای کوچک نهرآباد طنین اندازشد . لحظه ای بعد اهالی روستا دست از کارهای روزانه شان کشیده به طرف مسجد روانه شدند تا نماز جماعت به جای آورند