sبهزاد دوباره هوای حوا را تو سرم میپرورونه.همه چیز تموم شده بود میرم و دفتر گذشته هام را میارم.برگه هایش سوخته اندجز برگ آخر که نوشته بودم: صداقتم مثل عریان شدنم بود تا پاکیم راببینیولی تو میخواستی که بری و فاحشگی را بهانه کردی

دفتر نقاشی کودکیم را پیدا کرده ام،برگ میزنم،رنگ درختان سبز است،کوهها قهوه ای و نوک آنها سفید،آب رودخانه ها آبی است و ماهی ها قرمز،برگ میزنم و برگی سفید مانده است،مداد رنگی هایم را می آورم ،این بار درست میکشم با بنفش سیبی میکشم،با مداد طوسی(خاکستری) رودخانه را،با مداد سیاه این

عصر شده و مادرم نان و ریحان و پنیر آورده است.نه..نه...نه....ریحان را مادرم نچیده/آنها را از بازار خریده است/برای آنکه در خانه جدیدمان باغچه ای نیست که مادرم ریحان بچیند/کفشهایم را پیدا میکنم و به بیرون از خانه می روم/چوپانی را میبینم که در دامان کوه گوسفندان خود را به چرا آورده است/گوسفندان

sاز گل فروشی بیرون آمده بود و گلی در دست داشت/منتظرش بودم ولی گل را برای من نخریده بود/هر دویمان بر روی خط های کنار خیابان بودیم/درست موازی یک دیگر ولی به ناچار/آفتاب به صورت هر دویمان به یک اندازه میتابید و همین کافی بود

چند وقتی بود که دلم میخواست یه قاب زیبا بخرم/قیمتش برام مهم نبود/فقط دلم میخواست که زیبا باشه درست مثل خودش. بالاخره امروز‍‍‍‍‍‍ ‍‍‍‍‍گرفتم/فکر نمیکردم به این راحتی پیدا کنم/بر حسب اتفاق تو انباری یه مغازه پیداش کردم ولی خیلی زیبا بود درست مثل خودش. امروز کلی ور رفتم تا تونستم