اما باید برم گاهی استخونام تیر می کشه بیتابی بسراغم میاد کسی جز حاج نعمت تو ذهنم نمیمونه یا دستش که داره یه بسته رو بهم میده نه اون دستش که پولو می گیره اما گاهی آقا نعمت خودش کلا مواده، کتش ،صورتش ،پاهاش همه ی وجودش با دورو بریاش ؛ اگه بهش برسم فقط یک تیکه کوچیک از دیوار خونَشَم

حالا دیگه میرم که حاج نعمتو ببینم انگار دیگه این سکه آخرین سنگرمه اگه ازدستش بدم دوباره سیخ و خماری ، زیر پل و شرشر قدمها و بازم کرختی اما میرم اینطوری بهتره شاید سکه دومم پیدا کردم اما نه آدم وقتی سکه پیدا میکنه که بفکر پیدا کردنش نیست اما وقتی بفکر پیدا کردنش باشم عمرا دیگه سر

چرا فاصلمو اینقدر دور کردم منکه دیگه طاقت ادامه ی این راه طولانی رو ندارم کاش حواسمو جمع می کردم از همون راه همیشگی میرفتم اما مگه میشه چیزی که برات نمیمونه حسه چه برسه به حواس اونم حواس جمع ما کجا حواس جمع کجا ، آه چه دخترکی !چقدر قشنگه پا برهنه نشسته جلو در خونه داره کیک می خوره

وقتی کلمه ی خونواده رو شنیدم چیزی مثل یک زخم سر بازنکرده یک آن به ذهنم اومد و فوری هم رفت همیشه همینطور بوده، دیگه از خانواده چیزی غیر ازین زخم سربسته برام نیست که سعی میکنم اونو با دنیای تهوع که تو روحم لونه داره و گاهی بسراغم میاد باهم علاجش کنم علاج که نمیشه ولی یک گوشه قایمش کنم

اوه اوه چه می درخشه گمونم ازین سکه های بدلیه کسی دلش برا یک دختر فقیر سوخته جواهر بدلیشو انداخته تو صندوق لابد فقط همینو داشته با گوشه کتم که زبرو کثیفه تمیزش می کنم وااای مثل طلا می درخشه شاید پنج تومن بخرن باید از کسی بپرسم بدلی فروش که این دوروبرا نیست برم اونور خیابون بنظرم چندتا

ای بابا بخشکی شانس مردمم شیر ریخته رو نذر امامزاده میکنن بیچاره اوناییکه این پولارو نوش جان می کنن چقدر بهشون سخت می گذره عیبی نداره هرچند کسی اونو برام عوض نمی کنه حتی بانک ،اصلا راه نمیدن بمحض دیدنم خود رییس میاد بیرونم میکنه ،دمشون گرم یکبار یکیشون یه هزاری بهم داد و بیرونم

تمام توانم رو جمع کرده بودم توی دستام و تمام دقتم رو گذاشته بودم نوک سیخ بلندی که وارد جعبه صدقه کرده بودم با اینکه چشام کمی خمار بودو دیدم تار سعی میکردم تکان نخورم و چشم از سوراخ صندوق برندارم جمعیت زیادی می رفتند وشمار زیادی هم میامدند معمولا کسی چیزی نمی گفت فقط صدای شلپ شلپ

دخترم ! در گفتگوهای روزانه و نوشته هایمان بهترست بجای آنکه بگوییم یا بنویسیم در مورد فلان موضوع اعتقاد من اینست ، بگوییم یا بنویسیم (در این لحظه در مورد فلان موضوع بهترین این است) یا (بنظر من این بهترین است که:...)چون اندیشه و اعتقاد همیشه پشت سرهم می آیند اعتقاد یک لحظه در روند اندیشه

گاهی ملتها برای رسیدن به خود حتی اگر بنظر بینندگان اشتباه باشد، مبارزه می کنند این پیشامد بیشتر در جامعه های عقب نگهداشته شده رخ می دهدآنها فکر می کنند اگر به اصل و سنتهای اجتماعی خود قبل از یورش فیزیکی و فرهنگی بیگانگان باز گردند ، می توانند بهتر زندگی کنند ممکنست از مدرنیسم و

عمده ی هنر و ادبیات امروز ،دنباله ی هنر و ادبیات دهه سی چهل و پنجاه نیست بلکه بگمانم دو سو دارد و در دوشاخه ی بی ربط پیش می رود نخست گروهی که به گذشته کوچیده اند مخصوصا در سرودن شعر و پس از مدتی توقف در آن سرزمین ،دیوار قافیه را شکسته و بدنبال شاعران نو سرا روانه شده اند برخی حتی از