علاقه مندی به هنر

به نام خدا

قسمت چهارم:

بعد از آن روز که نتوانستم جاجیم ببافی کنم.


به خاطر دارم برادرم برای من یک کرسی درست کرده بود؛و خواهرم در گوشه ی اتاق چیده بود؛ که فقط بک جاجیم کم داشت.
دوست داشتم برای کرسی عروسکم جاجیم درست کنم.
آن روز ها و روز های دیگر هم گذشت. حالا زمان مدرسه رفتن شده و باید کم کم آماده بشم برای رفتن به مدرسه .
همچنان آرزوها ادامه داشت ؛ و من کلاس سوم و ۹ سال شده بودم.

یک روز صبح به مدرسه میرفتم؛ از خانه بیرون آمدم ایوان ما یک درگاهی داشت که به ایوان خانه ی عموی پدرم راه داشت؛که به کوچه نزدیکتر بود.
رفتم برم مدرسه که دیدم زن عموم یک جاجیم انداخته وکسی نیست. ولی پای رفتنم نبود؛ برگشتم کمی جاجیم را نگاه کردم و از عمو پرسیدم زن عمو کجاست؟؟
گفت: رفته باغ بالا.
دل تو دلم نبود به به چه شانسی با خودم گفتم: کمی جاجیم بافی کنم بعدش برم مدرسه ؛ شروع کردم به جاجیم بافی و گذر زمان را نفهمیدم تا این که دیدم سایه افتاد احساس کردم کسی بالای سرم استاده نگاه نگردم ببینم کیه پا به فرار گذاشتم.
تا صبح نخوابیدم؛هم از ترس مدرسه و غیبت ؛و از ترس این که جاجیم را خراب کرده باشم...
ادامه دارد.
با تشکر
فاطمه گودرزی