کفترباز

شنبه اولین روز آذر ماه با شتاب رسید .
آفتاب کم رنگ پاییزی ابرهای صبور را که با تانی راه می رفتندبا شانه های طلایی اش صاف کرده و برای خود نم نم راه باز میکرد که پاهای لاغر زن جوان ، تن زار و نحیفش را به بالای پشت بام ساختمان پنج طبقه ای رساند .
زن تازه از شمردن هفتادمین پله فارغ مانند رسیدن به قبله آمال ، کمرش را صاف کرده و به انتهای بام نظری انداخت که اتاق مخروبه انبار مانندی خود را به رخ میکشید.
نگاهش روی کیسه های زباله گره زده شده لحظه ای ثابت ماند .
سوراخ های دماغش را با دو انگشت فشارداده نفسش را در سینه حبس کرد.
به طرف قفس توری رفته در سکوت سحری شروع به ریختن دانه به کفترهای فرهاد کرد .
کفترها بغو بغو کرده و با هر مشت باز شده زن به همان طرف هجوم می بردند .
_حیوونای زبون بسته ،چه خبرتونه !
زن کناری وایستاد و شروع به شمردن تعداد کفترها کرد .یک ،دو ، سه ...
هراز گاهی یکی از کفترها بال میزد و از درون قفس توری پرواز میکرد و به لحظه ای نکشیده دوباره بر میگشت .
پرواز هر کفتر باعث میشد که زن از شمردن باز مانده و دوباره شروع کند .
عاقبت شمردن دهمین کفتر را تمام کرد و به درب رنگ و رو رفته چوبی اتاق بالاپشت بامی نیم نگاهی انداخت .
با خود زمزمه کرد : پسره کجا مونده پس ؟
اما انگار انتظار نمیخواست به پایان برسد.
بلاخره طاقت نیاورده به طرف تک پنجره شیشه شکسته رفت و با نوک انگشت روی شیشه کوبید .
لحظه ای نگذشت که پیرمردی پشت شیشه ظاهر شد و نگاه پرسشگرش را روی چهره زن ریخت .
زن جوان هم متقابلا روی چهره او دقیق شده و در حالی که فکرهای عجیب به سرش زده پرسید : حاج آقا میشه فرهادو صداش کنی ؟ صورتش را برگرداند به طرف کفترها و ادامه داد : کفتراش دارن از گشنگی میمیرن !
در یک لحظه رنگ پوست سفید پیرمرد متمایل به سیاهی شد و آهسته گفت : فرهاد ...فرهاد دیگه نیس ... فرهاد مرد دیگه ... آهنگ صدای پیرمرد تغییر کرده و شبیه ترانه خوان ها با آواز ادامه داد : هی ... فرهادو دیروز پلیس ها گرفتن و بردنش هلفدونی!
زن کف دست چپش را روی دست راست کوبید و لبش را محکم گزید : ای وای حاج آقا ...چرا ؟ چی شده بود مگه ؟
مرد این با به زبان ترکی جواب داد : ائشیت مئیبسن دییرلر " کاسیبین بالاسی یاریماز یاریسادا قاریماز " آی بالا ! به صورت زن نگاه کرد که گیج و منگ نگاهش میکرد این بار گفت : گلیم بخت آدم سیاه بخت رو از همون روز اول ، سیاه بافتن !
می خواست به انتهای تاریکخانه اش برگردد که سئوالات زن مانع اش شد : حاج آقا ، فرهاد که پسر خیلی خوبی بود ، چی شد آخه ؟ چه اتفاقی براش افتاد ؟
پیرمرد صورتش را به شیشه شکسته چسبوند ، بخاری که از های گلویش خارج شد ، شیشه را کدر کرده برای لحظاتی بین نگاه هایشان فاصله انداخت ، جواب داد :
آی بچه م دیدی چی شد ؟ دیدی چطور پسر چهارده ساله منو گول زدن ؟ دیدی چطور از راه بدرش کردن ؟ ... با دست روی پیشانی اش کوبید : هر روز خدا کله سحر میرم آشغالای کثیف مردمو بو میکشم که چی ؟ که یه نون حلالی سر سفره م ببرم ، خون جیگر شدم ، آخرش هم اینطور شد !
گفتش بابا کفتر میخوام ، برا دلخوشیش ، کفتر خریدم که بمونه تو خونه، نزنه به کوچه ...
صورت زن لحظه به لحظه به شیشه نزدیک شده کم مونده به شیشه بچسبه : زود باش پیرمرد بگو من گوش من اشتباهی شنیده ! چی به سر بچه معصوم اومده ؟
لابلای هق هق گریه اش صدای بمش قطع و وصل میشد .
_ این روزا همش غر میزد ازم زندگی اعیونی می خواس ، ماشین میخواس،
بش گفتم ندارم بابا ، همینم به زور درست کردم گفتش : حالا که اینطوره ، خودم میرم کار می کنم ، برا خودم همه چی می خرم !
خیلی التماسش کردم نره قبول نکرد
به چند روز نکشیده صداش از آگاهی اومد ، میگن بچم دزدی میکرده که دستگیرش کردن ...
دهان زن باز مانده چشمهای پیرمرد دندان های کرم خورده او را تماشا می کرد و چشم های زن صورت تکیده و دراز پیرمرد را تعقیب میکرد .
زن آهسته با خودش گفت : بیچاره ، بدبخت ، معلومه همچه سن زیادی هم نداره ، فشار روزگار پیرش کرده ...

زهرا بادره " آنا"