دست، هوا، پا

یا لطیف

چشماش شبیه یوز پلنگ هایی هست که رفته روی درختی خوابیده و فقط به طعمه فرداش فکر می کنه. تندی از زیر نگاهش فرار می کنم و تا می خواد به خودش بجنبه میرم سمت کمدها. حسش می کنم که داره همراهم میاد. می پرسه: «ببخشیدخانم کجا؟» همین طوری که دارم مانتو رو بیرون میارم میگم: «قصابی سرکوچه» بلند می پرسه: «ببخشید متوجه منظورتون نشدم؟» با اشاره میگم: «مگه کوری، می خوام مایو بپوشم برم... »
ابرو هاشو بالا می ندازه و میگه: «فقط یادتون باشه گوشی بردن داخل استخر ممنوعه» حوصله شو ندارم با اون چشماش. فکر می کنه حالا مثلا کیا توی استخر هستن؟ آنجلینا جولی و جنیفر لوپز و نانسی عجرم که توی آب برنامه اجرا نمی کنن. انگار کسی نمی دونه که فوقش چند تا پیرزن چروک و خشک هستن که اومدن آب درمانی و یه چند تایی خانم که تازه زایمان داشتن، که فکر می کنن الان چه خبره و باید هر طوری شده شکم رو جمع کنن و یه چند تایی کج و کوله دیگه که اضافه وزن دارن و سه چهارتا هم بچه ی نیم وجبی که اگه لخت هم برن توی خیابون دختر و پسر بودنشون رو نمی شه تشخیص داد. والا به خدا من مطمئنم که اکثر همین ها هم هستن که آب رو کثیف می کنن. بچه شا ... ها
یوزپلنگ خانم همین طور وایساده منو نگاه می کنه. می پرسم: «شما تازه اومدین اینجا» ناز می کنه و میگه: آررره
کلاه رو می کشم روی سرم می خوام خیز بردارم سمت دوش می پرسه: «ببخشیدخانم بلیط گرفتین؟» یه نگاه عاقل اندر سفیهی بهش می ندازم یه فیکور ورزشکاری می گیرم و میگم: «من هنر آموزم خانم. شهریه ام رو هم پرداخت کردم. الان قورباغه رو فول بلدم» مطمئنم که توی ذهنش اسم منو گذاشت خانم قورباغه. اصلا از قیافه اش هم معلومه که روی همه اسم میذاره. کاش بهش گفته بودم پروانه رو بلدم حداقل اسمم توی ذهنش خانم پروانه ثبت میشد.
با عجله میدووم و شالاپی خودم رو می اندازم توی آب؛حوصله ندارم به این سر و صدا هایی که آی خانم مگه چه خبره؟ این چه وضعشه؟ گوش بدم. هِه، اون خانم که مثل کوالا میاد روی آب می خوابه هم، امروز اومده. دماغ گیرم رو روی دماغم محکم می کنم و مثل هشتپاها توی آب، میخزم جلو تا برسم به مربی. اَییی این شانپانزه ام بالاخره اومد برای آموزش اسم بنویسه بدم میاد ازش.
مربی داره به هنرجوها شناور شدن یاد میده. قوز میشم مثل بچه های سال بالایی و ارشد میرم جلو و با مربی سلام علیک می کنم. معلوم نیست این فضول خانم که قیافه اش مثل لاک پشته چشه اینطوری بهم نگاه می کنه؟ چشمش رو زوم میکنه و می پرسه: «ببخشید شما همونی نیستین که روز اول می خواستین برید از سکو پرش بپرید پایین؟» دستش مثل بدن حلزون چسبیده روی شونه ام. سرم رو می کنم زیر آب یعنی نمی دونم با کی هستی. مربی میگه چرا خودشه؛ بچه ها جسارت رو از این دوستمون یادبگیرین. سینه سپر می کنم عینک رو می ذارم روی سرم و قلدرانه توی آب می ایستم. دوباره میگه: «ولی شما باید یادبگیرید که هرچیزی فن و فنونی داره.باید همیشه به حرفهای من گوش بدید. نمیشه هرکاری دوست داشتین انجام بدین» به صورت کاملا نامحسوس به شکل ذره بینی و نانو درمیام و توی آب حل میشم؛ مثلا می خوام تمرین کنم و بدنم گرم بشه و از این حرفا
شیرجه اول رو که میزنم با سر میرم توی شکم... آهان یادم اومد این مایو مشکی رنگه همون خانومی هست که صورتش رو شبیه اختاپوس رنگ می کنه. یعنی شکم اختاپوس این همه نرمه؟ لا اله الا الله آدم زیر آب هم امنیت نداره. مربی پاهامو می گیره و میگه: «عزیزم شما توی خونه تمرین کردی؟» با سر میگم چی رو؟ میگه: «دست، هوا، پا، مگه جلسه قبل یادت ندادم؟» کاش میشد به این ماهی خانم هم چنتایی فحش بدم. حیف که مربی هستو دست و بالم بسته. میگم: «بله بله تمرین کردم» میگه: «خب انجامش بده ببینم»
دستامو میذارم روی هم می برمشون بالای سرم و یه نیم شیرجه میزنم توی آب نفسم رو حبس می کنم و زیر آب می مونم. میاد بالا سرم و میگه: «چه کار می کنی اون زیر؟» هیچی بابا دارم قضیه نسبیت انیشتین رو اثبات می کنم. سرم رو از آب میارم بیرون میگم: «هیچی، راستش فراموشم شده»
میگه: «خیلی خب نفس بگیر زیر آب نگاه کن ببین من چی کار می کنم» و بعد شیرجه میزنه. نکنه ماهی خانم هم فکر می کنه من مثل قورباغه دوزیستم؟ خب لامصب اجازه بده نفس بگیرم. یهو کجا میری؟
نفس می گیرم و بهش نگاه می کنم خداییش مثل خودخود قورباغه، شنا رو اجرا می کنه. چه بدن نرمی داره. صد سال سیاه من نمی تونم به این قشنگی شنا کنم. سرش رو از آب میاره بیرون میگه: دیدی؟ میخوام بگم من همه حواسم به خودتون بود لبخند می زنم و میگم حله.
میگه: «پس شروع کن» دست اول رو که میزنم سرم رو میارم بالا نفس بگیرم صداشو می شنوم که میگه: «دست، هوا، پا... ادامه بده. دست، هوا، پا... »
تمرکز داشته باش، به هیچی فکر نکن، خب لامصب مگه تو میذاری به هیچی فکر نکنم؟ من میرم زیر آب همه ی بدبخت بیچاره گی هام صف می کشن زنبیل به دست جلوم رژه میرن. میاد میزنه روی کمرم و میگه: «عزیزم هوا می گیری فوت کن» با سر میگم چشم. میرم زیر آب.
میگه: «فوت کن» میام روی آب
میگم: کجا؟
میگه: توی آب.
میگم: آهان، توی آب، باشه باشه»
دوباره دست میزنه به پاهام. این دفعه چشه دیگه؟ میاد بالا سرم میگه: «عزیزم دستت قوی نیست؛ پاهات رو هم اشتباه میزنی. یه ذره با تخته شنا، حرکت پای قورباغه رو تمرین کن تا بیام» به جان خودم من با تخته شنا تمرین می کنم غرق میشم خب. عی بابا این درد رو به کی بگم؟
این خانم هم دو روزه پرش یاد گرفته با اون عینک جیوه ایش مثل خفاش می مونه. نمی دونم این بچه های چی می خوان توی آب؟ به یکی دوتاشون چشم غُرّه میرم. یکیشون میاد کنارم و میگه: «خاله..خاله؟» خاله و کوفت، خاله و درد بی درمون. می پرسم: «چته؟ مگه نمی بینی دارم تمرین می کنم؟» میگه: «خاله با آب نباید بجنگی. با آب بجنگی غرق میشی. با آب دوست باش» میگم:«تو چی میگی فسقلی؛ مثل جوجه گنجشک جیک جیک می کنی، برای من دم در آوردی؛ برو نبینمت این طرفا» اگه یه روز استخرخلوت بود تو یکی رو می برم قسمت عمیق و سرت رو می کنم زیر آب. عه عه عه جوجه دو روزه؛ فسقل بچه اومده به من درس یاد میده. همین طوری میرم سمت قسمت عمیق استخر؛ زیر آب چند تایی زنبور هم می بینم یکی نیست بهشون بگه آخه رنگ قعطی بوده که رفتین مایو راه راه، زرد و مشکی خریدین؟ تا نیشم نزدن برم جلو تر. چند تایی خانم هم یه جای دیگه چسبیدن به دیوار استخر. برای نفس گرفتن میام روی آب. به نظرم میاد که مثل جلبک می مونن. آره... آره دقیقا مثل جلبک چسبیدن به دیوار استخر. نمی تونم جلوی خنده ام رو بگیرم به جای هوا دهنم از آب پر میشه.
بعد از یه عالمه آب خوردن غریق نجات ها از آب میارنم بیرون. قیافه یکیشون مثل افعی هست که داره به بچه خرگوش نیمه جون نگاه می کنه. الانه که ماهی خانم بیاد و به حسابم برسه. تا پیداش نشده برم پای دوچرخه بزنم مثل اون خانم تپله که شبیه دلفین بود و اون دفعه جریمه شد. ربع ساعت پای دوچرخه زد تا از هوش رفت.
کاش یه قناری پیدا میشد صدای این آهنگ رو قطع می کرد این خواننده صداش مثل صدای... لا اله الا الله صداشو که می شنوم و میرم زیر آب، همه امواتم میاد جلو چشمام ذکورا، اناثا، کبیرا، صغیرا، و رحمه الله علیه.
الان مطمئنم یوزپلنگ خانم هم بیرون منتظرم نشسته با یه بغل سند و مدرک که بپرسه چرا دروغ گفتی؟ تو که شهریه ات رو کامل ندادی

پی نوشت:

_ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا... لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ
ای کسانیکه ایمان آورده اید... یکدیگر را با القاب زشت و ناپسند ياد نكنيد.
سوره مبارکه حجرات آیه 11

_ امیدوارم لبخند روی لبتون لنگر بندازه :)
یا علی