*لبش را می گزید. قدم می زد، حواسش به راهش نبود، برای فرار از سرما دستانش را در جیبش کرده بود.
با سکه های ته جیبش بازی میکرد، خشمش را بر سر آن

#Part_1
در رو باز میکنم میرم تو ،صدا میزنم -زنعموووو زنعمو کجایی من اومدم
از جلوی اشپزخونه که رد میشم صداش در میاد

مرد می‌دانست باید چکار کند. او می‌دانست اگر بیشتر کار کند، حواسش را به نشانه‌ها جمع کند و امید داشته باشد شانس موفقیت بیشتری خواهد داشت. �